wisselende gevoelens

Er is weer een week voorbij.. gevlogen? ja gevlogen.
Alles voor de eerste keer, lijkt al weer lang geleden. Leah's eerste dag op school is nog maar een week geleden. (foto).Vandaag heb ik op mijn gemak met de auto Leah van school gehaald. Het gewone leven is begonnen. David is weer aan het werk, leah naar school en ik ben huisvrouw en boerin, ha.
In nederland dacht ik dat ik dan nu in gat zou vallen. In een leeg huis, zonder iemand om me heen, maar ik heb het harstikke druk! Ik weet inmiddels wat onkruid en dat is er in overvloede, dus dat moet er uit, weet niet of dat ooit gaat lukken. Het land moet klaargemaakt worden voor het zaaien over een aantal weken. Het hout moet gesprokkeld voor de open haard, wat onze kachels zijn. Hoewel het overdag steeds warmer wordt, kunnen de ochtenden en avonden erg koud zijn. Zo'n groot huis is leuk, maar er valt dan ook veel meer te stofzuigen en schoon te maken. Leah: " Zo'n groot huis is helemaal niet leuk. Ik moet wel minuten lopen" De aardbeien plantjes hebben aandacht nodig en gelukkig gemaakt worden, want nu vallen ze helemaal weg in oude bladeren en onkruid.
Drinkwater haal ik uit een grote ronde container, daar wordt het regenwater in opgevangen. Dat filter ik dan weer, voor de zekerheid. En zo vullen de dagen zich heel snel...
En ik geniet van het basale...
En dan zijn er momenten dat ik aan 'thuis' denk, en dan bedoel ik Amsterdam, Nederland en aan mijn lieve vrienden, buren en familie en mijn eigen huisje. Dan haal ik een briefje uit ' Message in the bottle" waarop een boodschap voor mij als afscheid geschreven staat, of luister ik de liedjes die op de usb sticks gezet zijn, of kijk ik naar de foto's en dan voel ik me zooo verdrietig en zoooo erg ver van iedereen vandaan, dat het pijn doet.. Dan vliegt de angst me ineens aan. Kan ik het wel?
Als ik me dan weer richt op het huis en tuin, kan ik het weer, als ik maar niet te veel ga zwelgen dus...