Waiheke eiland

vrijdag ochtend kwamen we vroeg aan, na een reis van 28 uur. gelukkig hadden Leah en ik wel redelijk geslapen in het vliegtuig. wat vreemd en fijn om David weer te zien en te voelen. Het was net zo'n weerzien als dat je wel eens op tv ziet, met veel tranen elkaar in de armen vliegen. Toen vertrokken we naar Wahiki eiland. Wat een prachtig eiland, zelfs als het winter is. Ik was alleen zelf nog niet geland. Het voelde heel onwerkelijk alsof ik in een droom leefde. Leah scheen daar geen last van te hebben, hoewel die s middags om half 4 echt niet wakker meer kon blijven. Wat een vreemd gevoel zo' n jetlag, dat heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Zelfs nu voel ik hem nog.